Bart's Branie | Calamandrei huilt ook in Brussel
Lof van de rechter geschreven door een advocaat, het boek van Piero Calamandrei wordt nogal veel geciteerd. Ooit kregen alle TPR-abonnees dit boek, het staat dus in veel bibliotheken.
Calamandrei gaat uit van het vertrouwen in de rechter als eerste vereiste voor de advocaat. Dit vertrouwen kreeg even een deukje, op het ogenblik dat nogal wat merkwaardigheden over een examen de kop op staken. Twee confraters, die rechters effectief willen vertrouwen, hadden de moed om de klok te luiden. Gewetensproblemen in de verhouding tussen advocaten en rechters, Calamandrei zou er nog een mooi hoofdstuk hebben kunnen over schrijven in zijn zeer lezenswaardig boek. Maar bij het zien van wat er gebeurd was, had Calamandrei wellicht gehuild. Wellicht, de feiten kennen we nog niet, het vermoeden van onschuld bestaat, ieder heeft recht op verdediging, en zelfs wie in de fout gaat heeft ook recht op verdediging en morele bijstand.
Maar het mededogen in een rechtsstaat, en als advocaat weten we er alles van, mag dan anderzijds niet ontaarden in het ongenadig het leven zuur maken van wie durfde te getuigen. Want als dat de handelwijze wordt van de onderzoekers, wie zal dan nog in de toekomst zijn nek uitsteken en onrecht aanklagen?
Het kiezerskorps van de balie heeft de klokkenluidster tot lid van de Raad gekozen. Een duidelijk signaal.
De klokkenluider werd opgeroepen voor een nieuw getuigenverhoor, op zich is het toe te juichen dat de waarheidsvinding intensief gebeurt. Maar op het ogenblik dat hij daar niet kan of wil op ingaan, wordt er niet diplomatisch nog eens contact opgenomen, gezocht naar een betere datum, neen, er wordt een bevel tot medebrenging uitgevaardigd. Alsof de getuige een soort gangster zou zijn die desnoods geboeid naar het Justitiepaleis moet worden gesleept.
Als balie mogen we dat niet accepteren. Een moedig advocaat wordt niet op deze wijze behandeld en punt aan de lijn.
Ook over deze Brusselse werkwijze zou Calamandrei wellicht even gehuild hebben.
Zou de Hoge Raad niet beter een examen uitschrijven voor empathisch onderzoeksrechterschap?
Minimaal respect voor de advocaat zou ook al veel waard zijn.
Bart Staelens
Commentaar
Eén woord, schandalig.
Zeer pertinent artikel dat hopelijk gelezen wordt door degenen die het onderzoek voeren, wie ze ook zijn, waar ze ook zitten, en vanwaar ze ook mogen komen. Indien iets het vertrouwen in justitie kan in ere herstellen, is het toch de objectieve manier waarop het onderzoek naar deze onkiese feiten gevoerd wordt, opdat het onderzoek tot de juiste beoordeling van deze feiten kan leiden. (zonder me uit te spreken over de feiten, en de manier waarop het onderzoek ernaar gevoerd wordt, lijkt me een bevel tot medebrenging van een advocaat kroongetuige, niet de meest opportune onderzoeksmaatregel, om de objectieve waarheid aan het licht te laten komen. Integendeel het werkt eerder ontradend om toekomstige mistoestanden aan te kaarten niettegenstaande het belang van de rechtsstaat )
Bedankt meneer de Stafhouder, Waarde Confrater, Beste Bart,
voor de steun aan de advocaten die dagdagelijks meestal in de luwte, inspanningen leveren om HET RECHT en de goede rechtsbedeling de plaats te geven waar het hoort: dé steunpilaar van onze democratie, wars van alle machtsstromingen.
't Is altijd plezant in justitieland. En de meisjes en jongens van de Hoge Raad vrolijken de boel regelmatig nog wat verder op. Afschaffen, dat ding.
Dankjewel voor uw bijdrage Bart.
Klap op de vuurpijl zou het gerucht zijn dat de 'Onderzoeksrechter/raadsheer uit Brussel' zich kandidaat zou hebben gesteld als effecief lid van de Hoge Raad voor Justitie, diens kandidatuur ook niet heeft teruggetrokken nadat hij was aangesteld als 'onderzoeker' in het kwestig dossier ... maar dan (recent) finaal (gelukkig?) niet is verkozen geraakt.
Quid mbt de rechtmatigheid / regelmatigheid van het onderzoek / of reeds gestelde onderzoeksdaden.
Doet toch allemaal de wenkbrauwen fronsen .... en niet tav de balie/advocatuur maar wel tav elders.
De advocaat als vriend van de rechtbank met een goede relatie met openbaar ministerie en dus niet perse gezien als vijand van de waarheidsvinding in welke mate een droom en in welke mate (nog) werkelijkheid, is de vraag die aan de orde zou kunnen zijn. Is samenwerking tussen de diverse actoren iets wat ( nog ) aan de orde is ?
Ik wist niet dat de geschriften van Calamandrei ooit als bijlage tot TPR werd verdeeld. Ik onderschrijf, mr. Staelens, volmondig uw betoog. Maar om het nog even verder open te trekken. Calamandrei schreef ook “Het vonnis kent een schematisch verloop.
Het is de logica zelve dat de rechter uit de gegeven uitgangspunten een conclusie trekt.
Het gebeurt evenwel dat de rechter bij het vormen van zijn beslissing de normale volgorde omkeert. Hij bepaalt vooraf zijn uitspraak en daarna zoekt hij de uitgangspunten om zijn vonnis te rechtvaardigen.”
Stof tot overdenken, fijn weekend en bij uitbreiding vakantie aan alle confraters.
Reactie toevoegen