Bijdrage van gewezen
    stafhouder Bart Staelens

Veel gebouwen van justitie staan er in triestige toestand bij. Klaarblijkelijk slaagt de Regie der Gebouwen er niet in als een normaal zorgvuldig persoon de gebouwen in orde te houden. Het pleintje achter het assisenhof in de Langestraat werd volledig terecht uitgeroepen tot het lelijkste en slechtst onderhouden pleintje van Brugge. Mensen die werden rondgeleid in het justitiepaleis in Brussel, keken hun ogen uit hoe kleine schade niet wordt gerepareerd en hoe dit uitgroeit tot grote schade. En in een zware zaak kwam er een vrijspraak, omdat de dossiers onder water hadden gestaan.

Trivialiteiten tonen toch ook wel aan hoe erg het gesteld is met de Regie.

Wie in het Brugse gerechtsgebouw, de eerste toiletten binnenstapt, ziet nu al maanden, misschien zelfs bijna een jaar, dat de urinoirs buiten dienst zijn. Grote plastic zakken hangen er over teneinde nog grotere kommer en kwel te voorkomen. Na maanden, wellicht bijna een jaar, is de Regie er nog steeds niet in geslaagd om urinoirs te herstellen. Triviaal tot en met, maar veelzeggend.

Toen ik in lang vervlogen tijden stafhouder was, wees het personeel er me op dat de brandblusapparaten een datum aangaven die al lang verstreken was. Het was dus niet meer veilig. Aandringen bij de Regie zorgde niet voor beterschap.  Totdat ik even een woedende brief schreef waarbij ik aangaf dat ik wie daar niet voor zorgde persoonlijk aansprakelijk stelde voor problemen tengevolge het verstrijken van de datum van de brandblusapparaten. Kort daarop werden ze vervangen. Wat leidde tot de vraag uit de hoek van de rechters, waarom dit bij de advocaten gebeurde en niet bij de rechters waar het bluspoeder al even vervallen was. Het antwoord van het baliepersoneel was dat de stafhouder betere brieven kon schrijven dan de rechters. Nou ja, ik was wel bijzonder grof en scherp geweest maar dat is klaarblijkelijk een conditio sine qua non om iets te bekomen van de Regie.

Het gaat er niet enkel om dat er aldus, door het compleet gemis aan onderhoud, steeds grotere schade ontstaat. Het gaat er ook om dat magistraten, griffiers en personeel veelal worden tewerkgesteld in een omgeving die eigenlijk niet voldoet aan de elementaire normen van welzijn. En hoe zouden de justitiabelen dat bekijken als ze vol angst en schroom naar de rechtbank komen en daar onmiskenbare tekenen van misère en verwaarlozing zien?

Laatst had ik het genoegen rond te dwalen in het justitiepaleis in Brussel. Welnu, in de toiletten van de advocaten trof ik dezelfde fameuze plastic zak over het urinoir aan als in Brugge. Trivialiteit bij de Regie alom dus.

Ik kan het niet erg goed beschrijven. Dat zou beter beschreven zijn wellicht door Stijn Streuvels. De auteur van De teloorgang van de waterhoek.