Een column in De Standaard.  Ook daar verschijnen columns.

Prof. Van de Velde legt uit dat het lezen van literaire werken, zelfs in kleine dosissen, kan leiden tot grotere empathie.  Literatuur zou dus, volgens deze prof, in het curriculum rechten moeten opgenomen worden.

Of literatuur leidt tot meer empathie, dan wel dat empathische mensen meer lezen, die kip en ei discussie is niet op te lossen.  Maar juridische empathie kan wel opgebracht worden door het lezen van de laatste roman van P.F. Thomése, “Black-out”.  En in elk geval het boek leest vlot, het is een pageturner, met gevaar over de interessante thema’s heen te vliegen natuurlijk.  Verschillende thema’s buitelen immers door elkaar.  Daarbij spelen er nota bene vier advocaten een prominente rol, en Thomése moet zich wel heel goed geïnformeerd hebben, want o zo veel is perfect herkenbaar.  De deontologie van de advocaat komt even aan bod, de advocaat-lezer kan zich dus verontwaardigd opwinden.  Of meewarig glimlachen over de verhoudingen tussen de verschillende advocaten.  Kortom, een boek dat voor advocaten perfect geschikt is.  En dat het belangrijkste van de thema’s gewijd is aan het verwerken van de dood van een kind, dat zal de empathie per definitie aanspreken.  Er zit een dun detective-laagje in, het thema racisme komt ook aan bod (black-out heeft ook een tweede betekenis), van een aantal beschrijvingen spat het satirische plezier van de auteur af.  Wie zich een boek wil laten schenken door de sint of de kerstman, Black-out past perfect, zowel in het schoentje onder de haard of in de knusse plaats onder de kerstboom.

Dossiers even opzij, Black-out lezen en als effectief empathischer advocaat kan men weer vooruit.  Een aanrader!

Bart Staelens