Rik Crivits werd zopas als nieuwe stafhouder verkozen van onze mooie balie West-Vlaanderen.
Zoals dat gebruikelijk is, nam hij op onze algemene vergadering meteen het woord.
 

Beste Confraters

Ik hoor te starten met een bedanking aan degenen die me in dit stafhouderproject volop steunden (tot nu toe): mijn vrouw in de eerste plaats, mijn familie en mijn kantoorgenoten die allen mijn aanwezigheid wat minder zullen moeten verdragen het komende jaar, de komende jaren.

Dank aan u allen. U bent betrokken bij de balie West-Vlaanderen. U toonde dat door deel te nemen aan de verkiezingen en toont dit ook door deze unieke algemene vergadering te volgen. Al dan niet in real time. Uittreksels van deze vergadering zullen ook gedeeld worden via Henri, waar u ze tot uw stichting en vermaak zult kunnen herbekijken. Henri, naar de eerste advocaat van de balie West-Vlaanderen. Viel het u ook al op: alle namen van vroeger zijn weer hip. Arthur, Leon, Louis, Louise, Marie, Emile, Emma (zo heette mijn grootmoeder), Remy (mijn grootvader), Antoine en Henri. De naam van  ons zeer bijdetijds baliemagazine. Rik (de naam) is nog niet oud genoeg, net niet denk ik, om hip te zijn.

U mag mij toch met die laatste naam aanspreken. Dank dat u mij niettegenstaande de niet hippe voornaam hebt willen verkiezen. Zelfs als u blanco boven mij verkoos, dank. Voor een stuk ben ik ook blanco. Ik ken het antwoord niet op alle vragen en kan ook de toekomst niet voorspellen. We werden met ons allen zelfs verrast door wat voorspelbaar was. Achteraf gezien zagen we de coronapandemie al van januari aankomen. Maar we hielden er geen rekening mee, zoals we geen rekening houden met zoveel dingen die manifest onze weg opkomen. Tot ze er zijn. Dan moeten we wel en moeten we veranderen. Zoals Seneca al zei, ‘Het leven is niet wachten tot de buien overtrekken, het is leren dansen in de regen.’. Ik las dit citaat in een tekst van Mohammed El Bachiri, wiens vrouw omkwam in de aanslagen van maart 2016.

Een digitale speech moet nog korter zijn dan één voor een levend publiek. Ik zal dus maar drie dingen zeggen.

Iets over de Orde van Vlaamse balies, iets over de balie West-Vlaanderen en iets over ons, advocaten. Drie maal over ons eigenlijk, als je er over nadenkt.

De Orde van Vlaamse Balies staat voor de zelfregulering van het advocatenberoep. Nu, veel meer dan vroeger, is onze deontologie neergeschreven in reglementen, verzameld in de Codex deontologie, die gelijk geldt voor alle Vlaamse advocaten. Eén reglement, dat over de vertrouwelijke briefwisseling, is nog nationaal. Een aanpassing is in de maak. De weg naar de wijziging ervan is deze van overleg met de OBFG alias AVOCATS.BE.

De OVB staat door haar functie en omvang dichter bij en heeft meer invloed op het beleid van de federale en gewestelijke overheden. Alhoewel ook de advocatuur overspoeld werd door het ondernemingsrecht, mogen wij daardoor nog steeds een groot stuk van hoe we willen werken zelf inkleuren.

Wij, dat is wij in de OVB, maar de wij op het meer lokale niveau, waar ik het straks even over heb, heeft minder autonome beslissingsmacht. De afstand tussen de individuele advocaat en het centrum van de macht, onze belangenvertegenwoordiger, werd langer.

Velen onder u hebben er geen idee van dat het reglement van orde van de OVB dit jaar grondig werd aangepast. Nochtans zou niemand de uren willen betalen van de advocaten die aan deze wijziging hebben gewerkt en er vurig over hebben gedebatteerd.

U hebt wel zo-even de West-Vlaamse vertegenwoordigers in de algemene vergadering verkozen. Naast de stafhouder en vicestafhouder, zeven in getal, allen betrokken, geïnteresseerd en gedreven. Gefeliciteerd aan alle verkozenen. Zij zullen een belangrijke, misschien de belangrijkste rol, spelen voor de toekomst van ons advocatenberoep. Dank ook alle kandidaten.

De Balie West-Vlaanderen is onze balie. I contain multitudes, zingt een stokoude nobelprijswinnaar literatuur. Bob Dylan is veel ouder dan ik, maar ik omvat ook veel facetten. Net zoals u. Ik ben opgegroeid in Jabbeke, heb school gelopen in Oostende. Mijn ouders kwamen van Oostkamp en Aartrijke, mijn  grootouders onder meer van Zarren en Zillebeke. Mijn vrouw is van Menen. We wonen in Brugge. Mijn facetten zijn, qua herkomst en context, nogal lokaal West-Vlaams, maar alle windstreken zijn er in vertegenwoordigd. West-Vlaanderen is trouwens niet zo groot als het leek toen we fuseerden. De verschillen in taalgebruik zijn niet meer dan de nuances van wiene, wuk en wadde.

Een nieuwe eenheid tot stand brengen is uitdagend. We hadden ons daarvoor geen betere eerste stafhouder dan mr. Antoine Van Eeckhout, uit het centrale Roeselare, kunnen indenken. Een pragmaticus en een realist die, in zijn eigen woorden, geen wensdromen hoeft na te jagen, omdat hij leeft in een erg boeiende en aangename realiteit. Ook dank zij Kaatje. Ook dank zij de leden van de raad, die onderling een goede verstandhouding hebben, zodat samenwerken met hen echt plezierig was.

Het is geen garantie dat elke verandering een verbetering is, maar om te verbeteren moet je wel veranderen. Ik beweer dat de Balie West-Vlaanderen beter is.

Onder aanvoering van vicestafhouder Carmen Matthijs zal onze nieuwe raad samengesteld zijn uit zes vrouwelijke en tien mannelijke confraters. Ik feliciteer alle verkozenen en dank alle kandidaten voor hun engagement. Zij  hebben er voor gezorgd dat we een echte verkiezing hadden. Het aandeel vrouwelijke confraters in onze nieuwe raad is 37,5 %, iets beter dan in de raden van bestuur van beursgenoteerde ondernemingen. Dat is een goede zaak. Vrouwen, confraters, zijn het echte sterke geslacht. Ze hebben een beter immuunsysteem, lijden minder vaak ontwikkelingsstoornissen, zien de wereld in een breder kleurenpallet en zijn gemiddeld slimmer dan mannen. Dat staat in een recent boek van Sharon Moalem, met referenties naar wetenschappelijke studies er bij. Ik ben er niet zo zeker van dat de tien mannen – die helemaal geen kneusjes zijn –  een faire advocatenstrijd tegen de zes vrouwen in de raad zouden winnen

Het zal mijn streven zijn om, samen met die topraad, de voordelen van de schaalvergroting nog meer  te gebruiken. Advocaten zijn onze klanten. We willen een klantvriendelijke balie zijn. We hebben uitstekende personeelsleden met wie we optimaal willen samenwerken. We willen nadenken over de toekomst van ons beroep en constructief invloed hebben op het beleid van de OVB.

De advocaten zijn wij. Voor ons bestaat de deontologie, is er de OVB, zijn we de balie West-Vlaanderen. Alleen beseffen we dat niet altijd. Wat ik in die eerste jaren van de balie West-Vlaanderen geleerd hebben is hoe belangrijk communicatie is. Uit goede communicatie blijkt dat er geluisterd is en dat er actie in collectief  belang wordt genomen. Die communicatie helpt om de ‘wij’ (de Calimeros),  tegen de ‘zij’ (de Bobo’s), op te heffen. United we stand.

Communicatie is belangrijk voor de OVB, die er dichter bij de advocaten moet mee komen. Communicatie is belangrijk voor de balie West-Vlaanderen, die wil horen wat leeft bij de advocaten en er naar wil handelen. Communicatie is belangrijk in uw individueel kantoor. Als u niet communiceert of er te lang mee wacht, zal bij uw medewerkers, collega’s en cliënten een onstuitbare geruchtenstroom ontstaan.

Advocaat is een kwaliteitslabel, dat is de slogan. Ons collectief streven is dat deze slogan helemaal waar is. De collectiviteit van de advocaten heeft er belang bij dat individuele titelvoerende advocaten die ondermaats diensten leveren of oneerlijk handelen streng worden teruggefloten. De collectiviteit van de advocaten heeft er belang bij dat de naam verdedigd wordt als één of een groep van haar beroepsbeoefenaars onterecht aangevallen wordt. Wij worden gedreven door de taak cliënten bij te staan en te verdedigen. Evenmin als rechters die in eer en geweten uitspraak doen hiervoor bedreigd of aangevallen mogen worden, mogen we tolereren dat advocaten verbaal of fysiek worden bedreigd door tegenpartijen of cliënten omdat ze zich inzetten voor hun opdracht, hun partij. Met wat confrater Dirk De fauw overkwam leven we allen mee. We moeten alles doen wat in onze macht is om dit in de toekomst te vermijden.

Beste Confraters

Ik wilde u vertellen dat de OVB, de Balie West-Vlaanderen en wij advocaten, drie maal wij zijn. De instituten bestaan niet zonder individuele advocaten, maar de individuele advocaten zouden hun beroep ook niet kunnen uitoefenen als die instituten niet zouden bestaan. Communicatie in alle richtingen is in het belang van al deze facetten van wij.

Met de huidige stafhouder,  Antoine, die wel een hippe naam, heeft deel ik een 50+ brein. Het zijne wat jonger dan het mijne  Het mijne wat meer getraind door de ervaring van af en toe een vergissing. We delen een optimistisch levensbeeld.  Met het klimmen der jaren gebruiken mensen, 50+ers zijn dat nog, steeds minder negatieve woorden. Merkwaardig genoeg spreken ze meer in de toekomende, minder in verleden tijd. Wij verdragen moeilijk wie of wat vragen of uitdagingen onoplosbaar vindt en niet meewerkt aan de oplossing die er steeds moet komen.

Wij roepen u op om het komende gerechtelijk jaar  in die zin, met die gedachte, met ons samen te werken.

Ik dank u.