Sinds 6 februari 2020 beschikt onze balie over een uniek gegeven, en dit reeds voor de tweede keer. Jawel, ondergetekende is terug door de algemene secretaris van de NOVA (= Nederlandse Orde van Advocaten) toegelaten tot het landelijk tableau van de Nederlandse Orde van Advocaten. De Bruggelingen onder ons weten dat ik reeds in Nederland advocaat was in de periode augustus 2015 – maart 2018, waarna ik zowel in België als in Nederland voor omzeggens een goed anderhalf jaar “van de radar ben verdwenen” om tegen beter weten in het “professioneel geluk” te gaan zoeken in de provinciale en gewestelijke ambtenarij. Tijdens deze laatste periode, waarin ik in beide landen geen advocaat was, heb ik in Nederland een jurisconsultkantoor uitgebaat om zodoende toch op het niveau van het zogenaamd kantongerecht (De Nederlandse tegenhanger van het vredegerecht waarbij vorderingen tot 25.000 euro in civiele en handelsgeschillen worden behandeld, alsook arbeidsrechtelijke geschillen) af en toe eens een pleidooi te “plaçeren”, en dus ons dierbaar metier niet te verleren.

De lezer van deze bijdrage zou zich wel eens kunnen afvragen: “Wat bezielt confrater Nick De Wint nou om zich als advocaat te vestigen in Nederland?”

Vooreerst, ik woon in Nederland… t’is te zeggen in West Zeeuws-Vlaanderen, in het kleine, doch pittoresk dorpje Nieuwvliet. Toen ik mij in 2014 in Nieuwvliet kwam vestigen, werd ik meteen geconfronteerd met een gegeven waarbij wij als advocaten niet of zeer weinig stilstaan, met name de grens. Voor de meesten van ons speelt de kantoorpraktijk zich binnen de contouren van het Belgisch grondgebied af; evenwel we leven in een groot Europees dorp en vanuit dit perspectief bekeken ligt een volledig praktisch onaangeboord marktsegment aan zaken voor, met name deze van “zaken over de grens heen”. Hoeveel keer gebeurt het niet dat wij, West-Vlaamse advocaten in een provincie van 60 km breed – geprangd tussen enerzijds Frankrijk en anderzijds Nederland –met een zaak te maken hebben dat juridisch/procedureel zijn verloop zal kennen over de grens heen. In Nieuwvliet, 450 zielen groot, wist men al zeer snel dat er zich een Belgisch advocaat in het dorp was komen vestigen. Die wetenschap bracht eind 2014 de eerste Nederlandse cliënten naar mijn deur toe, die met juridische problemen en zaken zaten in België. Ze vonden het prettig een Belgisch advocaat te consulteren in hun “eigen land”. Al snel zag ik het economisch potentieel in zaken “van over de grens”. In 2015 volgde ik de nodige opleidingen Nederlands recht, bouwde ik een dossier op en diende ik deze voor “de eerste keer” in bij de NOVA met de vraag ingeschreven te worden op het landelijk tableau. Het besluit volgde op 23 juli 2015, waarna Benelex Advocatenpraktijk het levenslicht zag. Het advocatenkantoor dat in elke zaak de Belgisch-Nederlandse grens oversteekt in de ene en/of de andere richting. Doorheen de jaren is een expertise opgebouwd in omgevingsrecht (vergunningen-handhaving), strafrecht, burgerlijk recht (vooral de materies voor het vredegerecht/kantongerecht) en handels/economisch recht.

Een tweede reden is de interesse, de intellectuele uitdaging, het nieuwsgierig zijn naar het “andere”. Inderdaad confraters, het Nederlands recht is in zeer weinig te vergelijken met het Belgisch recht. Om te beginnen is Nederland een unitaire staat waarbij de wetgeving op getrapte wijze bij de burgers komt, met name van het Rijk over de provincies tot de gemeenten. België is een federale staat met diverse wetgevers op een gelijk niveau. Vanuit deze optiek lijkt het Nederlands recht “eenvoudiger” te zijn dan het Belgisch recht (alwaar bepaalde regionale materies per gewest uiteenlopende regelgevingen kennen, men denke hierbij bijvoorbeeld aan de regionale materie omtrent de ruimtelijke ordening en het milieurecht).

Vervolgens behoort het Nederlands recht tot de groep van de zogenaamde Germaanse rechtstelsels, terwijl wij allen weten dat het Belgisch recht aansluit bij de Romaanse rechtstelsels. Evenwel dient men op te letten dat men zich niet blind staart op dit laatste gegeven, zeker wat België en Nederland betreft. Beide landen hebben in hun rijke rechtsgeschiedenis één belangrijke gemeenschappelijke deler in de persoon van Hugo Grotius. Wie aan Grotius denkt, denkt onmiddellijk aan het Romeins Recht zoals het bij ons is terechtgekomen via de herontdekking in Bologna van de door Keizer Justinianus samengestelde Corpus Iuris Civilis. Grotius is niet alleen belangrijk geweest voor het Belgisch recht, doch hij heeft ook een verregaande invloed gehad in de Nederlandse rechtsgeschiedenis, inzonderheid in het burgerlijk recht en handelsrecht. Wie al eens het Nederlands Burgerlijk Wetboek, welke pas in zijn huidige vorm in werking is getreden in 1992 (en ook bekend staat als het wetboek Meijers), alsook het Nederlands Wetboek van Koophandel consulteert, staat versteld van de Napoleontische invloeden die er in terug te vinden zijn.

Mocht U vragen hebben over het Nederlands recht, voel u vrij om mij een seintje te geven op de mailadressen nick.dewint@marlex.be (Belgisch e-mailadres) of info@benelexlaw.eu (Nederlands e-mailadres). Het voordeel van een gebeurlijke samenwerking is dat u “niet meer de grens” dient over te steken om uw zaak te bespreken.

Nick De Wint