In deze rubriek geeft gewezen stafhouder Bart Staelens zijn eigenste blik op het reilen en zeilen binnen de Orde van Vlaamse Balies en daarbuiten.
 

In mijn laatste branie ging ik tekeer tegen de onverteerbare saus vol gallicismen die zo veel advocaten kieperen over hun brieven en over hun procedurestukken.

Kort daarna viel mijn blik op een brief van de griffie van een politierechtbank, die mij meteen inspireerde tot een stukje dat al in mijn hoofd vorm kreeg, “de griffie van het koeterwaals”.  De voorzitter van de politierechters en vrederechters is nu echter zo efficiënt en vriendelijk geweest in een problematiek ten aanzien van de balie, dat ik meteen zelfcensuur heb toegepast en mijn ontwerpje resoluut heb gewist.  Dankbaarheid en scherpe kritiek, dat is geen goed huwelijk.

Maar om het bij de taal te houden, laten we allen eens von Schirach lezen.  Ferdinand von Schirach was een vrij gekende Duitse strafpleiter die na zijn 45e ondermeer bundeltjes met korte verhalen begon te publiceren.  Grotendeels geïnspireerd op zijn praktijk.

Klare, eenvoudige en duidelijke taal.  Het sloeg aan want na enkele jaren en na de verkoop van miljoenen en miljoenen boeken, kon hij zijn toga aan de haak hangen.  In een zeer beklijvend verhaal, Subotnik, heeft hij het over de raad die een oudere advocaat op kantoor gaf aan een jonge medewerkster.  Daarin schrijft hij ondermeer:

“Seyma werd het schriftelijke vonnis betekend, daarna had ze een maand de tijd de cassatie te onderbouwen.  Ze bracht nu elke dag vijftien uur door in de bibliotheek van het kantoor, ze sprak met niemand af, zette haar telefoon uit en las haar e-mails niet meer.  De Ouwe nam elke keer weer haar tekst door. ‘Dat is niet voldoende’, zei hij vaak, ‘u moet duidelijker schrijven, uw zinnen zijn te gecompliceerd, geen mens begrijpt wat u wilt zeggen.  Ik geloof dat u het zelf nog niet helemaal heeft begrepen.  U moet er net zo lang over nadenken tot alles heel eenvoudig wordt.’ Zijn kritiek was hard, maar ze leerde veel tijdens die dagen.”

Mooier kan het niet gezegd worden.  Als een brief, eventueel een procedurestuk, eenvoudig klinkt, dan is het misschien omdat er lang is over nagedacht.

De saus van 'laten geworden', 'u een goede ontvangst toewensende' en 'in rande vermeld', na enig nadenken kan dit opzij worden geschoven.  En nog belangrijker, schuif misschien eens alle werk opzij en lees von Schirach.  Bijna zo boeiend als alles wat u in Henri kunt lezen.

Bart Staelens