Een feest van de actieven, van zeer lang geleden.

Met het aperitiefglas in de hand stond ik buiten in een kring van advocaten. Het ging er vrolijk aan toe, de ene na de andere magistraat werd laat ons maar zeggen eerder kritisch bejegend, hun dwaasheden en fouten werden uitvoerig uiteengezet.  We voelden ons goed.

Om een of andere reden draaide ik me 180 graden en achter me stond een andere kring. Magistraten.

Deze magistraten hadden allen een hart voor de balie. Want zij waren uitgenodigd op het feest van de actieven omdat zij in de toenmalige lokale stageschool lessen hadden gegeven. Ook daar ging het er vrolijk aan toe. De dwaasheden en fouten van de advocaten werden met in crescendo gaande pret geschetst. Ja, zelfs een plaatsvervangend rechter, een advocaat, deed er ijverig aan mee. De advocaten werden over de hekel gehaald.

Ik keerde me toen maar vlug naar mijn “eigen kring” terug, waar onze advocaat plaatsvervangend vrederechter ook opdook. En als een ware verbale kameleon, deelde hij nu in de pret over de magistratuur.

Feesten van de actieven kunnen lang in het geheugen bijblijven en kunnen inspirerend zijn.

We houden allen zo van vijandbeelden, van kanten van de geschiedenis, waar wij dan natuurlijk aan de goede kant staan. En tot op zekere hoogte, dat is eigenlijk ook wel vrij onschuldig.

Maar slechts tot op zekere hoogte.

Echte communicatie kan er voor zorgen dat er niet alleen kan gelachen worden met dwaasheden van “de ander” maar kan er ook voor zorgen dat dwaasheden vermeden worden.

In mijn vorige branie dacht ik dat ik een pleidooi voor communicatie had gehouden, dat was ook mijn bedoeling, maar misschien heb ik net niet goed genoeg gecommuniceerd. Grommende griffiers zouden zich over mijn artikel beklaagd hebben, terwijl het net mijn bedoeling was om de rol van de griffier, met veel appreciatie, op te waarderen. De griffier kan met zittingsmanagement bijzonder veel tijdverlies voor advocatuur en magistratuur voorkomen, kan er voor zorgen dat de rechtsbedeling veel efficiënter verloopt.

Communicatie via de griffier is natuurlijk enkel mogelijk als ook contact kan worden opgenomen. Zalig was het om te ondervinden dat ik zonder problemen een Gentse griffier kon bereiken, die mij verzekerde dat wanneer er akkoordconclusies neerlagen we enkel maar fysiek ook op de zitting moesten aanwezig zijn, als we vooraf een vraag hadden gekregen van de voorzitter. Neen, we hoefden echt niet te komen, we konden in het eigen kantoor ijverig verder werken. Op de Brusselse griffie kon men ons niet verzekeren of het nu echt nog, zoals het vroeger het geval was, bij elke rechter nodig was dat voor een doorhaling we op de zitting moesten zijn. Het was overal een beetje anders, zo zei de vriendelijke griffiebediende. Maar elke zittingsgriffier heeft ook een eigen mailadres. Voila, hier is het mailadres van de zittingsgriffier van de Kamer.  En die antwoordde mij prompt dat mijn confrater zijn akkoord met de doorhaling nog niet eens had bevestigd. Ik kon hem aanschrijven, hij bevestigde dan voor één zaak maar was vergeten dat er twee moesten doorgehaald worden. Zowel ikzelf als de zittingsgriffier stuurden een mailtje en dit kwam in orde. Er hoefde dus geen nieuwe zitting bepaald te worden voor de doorhaling, met gerechtsbrieven, met uitstel, met ontevreden cliënten, enz.

En ja, natuurlijk vertrekken we niet vanuit het niets. We krijgen hier in Brugge mails van vriendelijke griffiers die ons mededelen dat wij niet op de zitting moeten aanwezig zijn omdat de zaak om een of andere reden moet uitgesteld worden. Prima, applaus, maar laat ons toch de communicatie optimaliseren en laat ons streven naar contactmogelijkheden. Als thuiswerkende griffiers door justitie echt niet kunnen verbonden worden als er een telefonisch oproep binnenkomt, wat op zich onbegrijpelijk is, laat ons dan het Brusselse voorbeeld volgen, en laat het ons normaal vinden dat dan via een individueel mailadres kan gecommuniceerd worden. En als griffiers moeten constateren dat advocaten moeilijk te bereiken zijn, dat er boodschappen niet doorgegeven worden, ja, dan heeft de balie natuurlijk boter op het hoofd.

Kortom, laat ons streven naar een veel betere communicatie. En als die niet 100% lukt, dan hebben we toch weer een gespreksonderwerp op een volgend feest van de actieven nu het Baliebravo. Maar toch een nieuw pleidooi voor een bravo voor communicatie.
 

Bart Staelens