In de rubriek 'Billet d'humeur' kan u een maatschappelijk (niet noodzakelijk juridisch) relevant opiniestuk op Henri laten publiceren, via henri@baliewestvlaanderen.be. Het kan daarbij ook om een repliek op een eerder verschenen billet d'humeur gaan.

In deze Billet d'humeur neemt gewezen stafhouder Frédéric Busschaert andermaal de antivaxers op de korrel.

Het gebrek aan durf en doortastendheid van onze beleidsmakers en het gedrag van de antivaxers hebben ons gebracht tot de situatie waarin we ons vandaag - opnieuw - bevinden.

De belangrijkste bekommernis van onze beleidsmakers is het winnen van de volgende verkiezingen. Dit klinkt ongetwijfeld wat clichématig doch er steekt ook veel waarheid in. Met wat moed, wars van elke electorale overweging, kon wellicht veel onheil voorkomen worden.

Inzake het gedrag van de antivaxers las ik een aantal weken terug de volgende overweging van schrijver Stefan Hertmans in De Standaard der Letteren:

“Het ontaarden van het vrijheidsdiscours in een egocentrische kreet is ontstellend. Het is tragisch hoe het vrijheidsideaal heeft geleid tot een weigering van verantwoordelijkheid. De vrijheid om niét samen te werken, om niét gevaccineerd te worden, om democratische spelregels aan de laars te lappen. De samenleving wordt niet langer beschouwd als de zorg voor ander, maar als een jungle waarin iedereen zijn zin mag doen.”

Gevolg: Opnieuw dragen van een mondmasker, telewerk, halfslachtig op café gaan, vervelend les volgen voor de kinderen, overrompeling van de ziekenhuizen, …

Ten onrechte beweren de antivaxers hun grote gelijk te vinden in de situatie vandaag. Integendeel, de situatie vandaag bewijst net dat de enige oplossing de vaccinatie is. Landen met een zeer hoge graad van vaccinatie, zoals Portugal en Israël, kennen vandaag nauwelijks problemen.

Geneesheren moeten keuzes maken. Op de dienst intensieve zorgen van een ziekenhuis werd een aantal dagen terug aan een tachtigjarige zieke man gevraagd of hij nog wel wenste verder te leven dan wel of een sedatieve behandeling niet voldoende zou zijn; er was plaats nodig voor coronapatiënten. Die man riep hopeloos dat hij absoluut nog zin had in het leven.

Radiojournalist Chris Van den Abeele, recent getroffen door prostaatkanker, ziet een noodzakelijke operatie uitgesteld, wegens overvolle ziekenhuizen. Hij richtte zich in de pers als volgt tot de antivaxers:

“Beseft u dat u deel uitmaakt van een groep die er verantwoordelijk voor is dat mijn behandeling en die van talloze andere patiënten moet worden uitgesteld? En beseft u dat dit voor mij en hen een kwestie van leven of dood kan zijn?”

In een interview in Het Laatste Nieuws stelt advocaat Christophe Lemmens, gespecialiseerd in gezondheidsrecht, dat er geen enkel juridisch bezwaar bestaat tegen een verplichte vaccinatie. Hij verwijst daarbij naar het poliovaccin dat in 1966 verplicht werd om onze samenleving geen verdere gezondheidsaverij te laten oplopen. Een algemene vaccinatieplicht is juridisch zelfs veel gemakkelijker in te voeren dan een verplichte vaccinatie voor het zorgpersoneel, aldus Lemmens. Desgevallend moet de overheid voorzien in een vergoedingsregeling voor de zeer uitzonderlijke gevallen van mensen die worden geconfronteerd met neveneffecten bij vaccinatie.

Het ogenblijk is aangebroken om de antivaxers voor hun verantwoordelijkheid te plaatsen en hen als het ware te testen op hun consequente houding. De Oostenrijkse regering legde alle niet-gevaccineerden een korte tijd een strenge lockdown op.

Om te vermijden dat de Oostenrijkse antivaxers gezichtsverlies zouden lijden door zich toch nog snel te laten vaccineren werd intussen in Oostenrijk de algemene vaccinatieplicht ingevoerd; het feit dat de antivaxers in deze situatie zich opportunistisch alsnog laten vaccineren zal zo met de nodige discretie kunnen gebeuren.

Benieuwd naar de sterkte van de overtuiging van “onze” antivaxers bij een lockdown op maat; hoe snel zullen zij aan de deur van het vaccinatiecentrum staan?

Een beetje moed, beleidsmakers!

Frédéric Busschaert